انسان از آغاز شکلگیری حیات اجتماعی خود، همواره با مسئله محافظت از خویش در مقابل تهدیدات مواجه بوده است. مواجههی بشر با مسئلهی صیانت نفس، در واقع از جوامع بدوی تا اجتماعات امروزی وی را با مسائلی چون ایجاد ثبات و محیطی امن روبرو ساخته است. باید توجه داشت که حدود و ثغور مفهوم امنیت در مقاطع مختلف حیات بشر به یک اندازه نبوده است. روشن است که در جوامع جدید و با توجه به گسترش نهادهای جدید اجتماعی و پیچیدهتر شدن حیات اجتماعی- سیاسی، مفهوم امنیت از جمله مفاهیمی است که در طی سده اخیر مورد توجه قرار گرفته است (باومن، 162:1384).
امنیت از جمله پدیدههای مهم و شایان توجهی است که از نیازها و ضرورتهای اساسی فرد و جامعه به شمار میرود و فقدان آن یا اختلال در آن، پیامدها و بازتابهای نگران کننده و خطرناکی به دنبال دارد به طوری که با زوال آن آرامش خاطر انسان از بین میرود و اضطراب و ناآرامی جای آن را میگیرد. مرتفع شدن بسیاری از نیازهای آدمی نیز در گرو تأمین امنیت است.
به طوری که آبرهام مازلو نیز در سلسله مراتب نیازها، احساس امنیت را بلافاصله پس از ارضای نیازهای اولیه قرار میدهد (کاهه، 1384: 133). امنیت به معنای سنتی آن عبارت است از: امنیت نظامی و توسل به قوای قهریه برای حصول آرامش و فرار از خطر. اما امروزه این مفهوم از رویکرد نظامی محور خود فاصله گرفته و پارامترهای نرمافزاری جایگزین پارامتری سختافزاری گشتهاند و روز به روز ابعاد نظامی آن نمود کمتری مییابند (جهانبین، 1382: 96). تا جایی که میتوان گفت، امنیت در معنای عینی، فقدان تهدید نسبت به ارزشهای کسب شده و در معنای ذهنی یعنی فقدان هراس از اینکه ارزشهای مزبور مورد حمله قرار گیرد محسوب میشود (بوزان، 1378: 86). به همین ترتیب گستره و دامنهی امنیت اجتماعی با توسعه و گسترش فناوریهای پیشرفته، توسعه یافته است و از صرف مقولههای بهداشتی، رفاهی و اقتصادی خارج شده و به مقولههایی نظیر هویت، ساخت شخصیت هستی و وجود فرد، اجتماع و جامعه گسترش یافته است. بنابراین هم مطالعهی پدیدهی امنیت اجتماعی حائز ظرافت و پیچیدگیهای مفهومی و اداراکی شده و هم تأمین و پایداری آن از اهمیت خاص خود برخوردار گردیده است.
از سوی دیگر به عقیدهی برخی از متفکران، احساس امنیت اجتماعی از خود امنیت اجتماعی مهمتر است. زیرا در جامعهای ممکن است امنیت اجتماعی وجود داشته باشد اما در نتیجهی فقدان احساس آن، هزینهی بسیار زیاد باید صرف شود تا احساس امنیت به وجود بیاید. احساس امنیت اجتماعی را میتوان نوعی ذهنیت و جهتگیری روانی مثبت (رضایتبخش، قانع کننده و آرامبخش) افراد نسبت به عدم تأثیرگذاری
حضور و بروز رویدادها و وقایع ضد امنیتی (تهدیدها) در شرایط فعلی و آتی در حوزهی امنیت اجتماعی، ثبات سیاسی، انسجام هویتی، یکپارچگی و امنیت سرزمین دانست (حاجیانی، 1384: 28). به اعتبار این تعریف، عوامل متعددی میتواند احساس امنیت را به هم زده و مختل نماید که از جملهی آنها میتوان رسانههای نوین به طور عام و استفاده از اینترنت که در نوشتار حاضر مورد بررسی قرار گرفته است را به طور خاص نام برد. چرا که اینترنت زمینهای را برای ارتباطات مثبت و منفی برای افراد فراهم میآورد (احمدی و اسماعیلی، 1389: 327).
شواهد نشان میدهد که گسترش و توسعهی روزافزون فناوریهای جهانی اطلاعاتی و ارتباطی بیش از آنکه در راستای تأمین امنیت اجتماعی باشد. به نوعی تهدید علیه امنیت تبدیل شدهاند. انقلاب فناوری، به شیوههای ارتباطات (اینترنت، ارتباطات ماهوارهای و رایانههای پیشرفته) اشاره دارد که با کمک پیشرفتهای فناوری، فاصله و مکان را به عوامل غیر مهم تبدیل کرده است (رفیع و جانباز، 1389: 88) و از طریق ایجاد اختلال در فرهنگ و هویت ملی، قومی و مذهبی، امنیت را زائل میسازند (کاستلز، 1380: 37 و 323). فناوری جهانی اطلاعات و ارتباطات و در رأس آنها اینترنت سبب شده است تا آسانترین و کمهزینهترین تهدید متوجه امنیت اجتماعی شود (رفیع و جانباز، 1389: 93). شکی نیست که اینترنت موجب وسعت افق دید ما میشود و فرصتهای بی سابقهای برای برقراری تماس با دیگران در اختیار ما میگذارد؛ اما ضرب آهنگ لگام گسیختهی رشد و گسترش اینترنت، نشانگر تهدیدها و چالشهایی برای شکلهای سنتی تعامل انسانی نیز هست (گیدنز، 1386: 684).
نتیجهی نظر خواهی مرکز افکار سنجی ایرانیان (ایسپا) مبین آن است که 81 درصد ایرانیان به گونهای احساس ناامنی میکنند (کلاهچیان، 1384: 154). در عین حال بر اساس آمار ارائه شده از سوی پایگاه اینترنتی «دادهها و آمار اینترنت» که در آمریکا مستقر است از جمعیت حدوداً 7 میلیاردی جهان تقریباً 2 میلیارد نفر، از اینترنت استفاده میکنند. بر اساس گزارش همین پایگاه، ایران با داشتن 33 میلیون و 200 هزار کاربر معادل 43 درصد جمعیت 77 میلیونی خود مقام سیزدهم را در جهان داراست. بدین ترتیب بیش از نیمی از کاربران اینترنت خاورمیانه به کشور ایران اختصاص دارد. از این رو ایران پر کار برترین کشور خاورمیانه است. در صورت بیتوجهی به این پدیده به جای بهرهگیری از آن، با تهدیدهای ناشی از آن مواجه خواهیم شد که ممکن است در نهایت شاهد زوال احساس امنیت در جامعهی خود باشیم و از آنجایی که جمعیت کشور ما جوان است و در این میان دانشجویان تأثیرپذیری و دسترسی بیشتری به فضای مجازی و اینترنت داشته و به عنوان گروههای پیشگام جامعه، تأثیرگذاری بیشتری بر جامعه دارند، بنابراین مسئله اصلی پژوهش حاضر که به آن پرداختهایم این است که “آیا استفاده از اینترنت بر احساس امنیت اجتماعی دانشجویان در جامعهی آماری مورد مطالعه تأثیرگذار میباشد؟“
1- 3 سوالات تحقیق
1-3-1 سوال اصلی:
آیا بین مصرف اینترنت و احساس امنیت اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان رابطه معناداری وجود دارد؟
1-3-2 سوالات فرعی:
- آیا بین میزان استفاده افراد از اینترنت و میزان احساس امنیت اجتماعی آنها رابطه معناداری وجود دارد؟
- آیا بین سابقه استفاده افراد از اینترنت و میزان احساس امنیت اجتماعی آنها رابطه معناداری وجود دارد؟
- آیا بین میزان استفاده ابزاری افراد از اینترنت (علمی، فرهنگی، سرگرمی، اجتماعی و…) و میزان احساس امنیت اجتماعی آنها رابطه معناداری وجود دارد؟
- آیا بین نوع استفاده ابزاری افراد از اینترنت (علمی، فرهنگی، سرگرمی، اجتماعی و…) و میزان احساس امنیت اجتماعی آنها رابطه معناداری وجود دارد؟
- آیا بین میزان استفاده ارتباطی(بیانگر) افراد از اینترنت (وبلاگ، ارسال و دریافت ایمیل، چت، شبکههای اجتماعی و…) و میزان احساس امنیت اجتماعی آنها رابطه معناداری وجود دارد؟
- آیا بین نوع استفاده ارتباطی (بیانگر) افراد از اینترنت (وبلاگ، ارسال و دریافت ایمیل، چت، شبکههای اجتماعی و…) و میزان احساس امنیت اجتماعی آنها رابطه معناداری وجود دارد؟
- آیا بین الگوی استفاده افراد از اینترنت (سایتهای فیلتر شده/فیلتر نشده) و احساس امنیت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد؟
Insecurity
Societal Security
فرم در حال بارگذاری ...